“Het eerste wat ik gedaan heb is mijn vrouw Nicole eens goed vastgepakt.”, zegt Roland Verbeek.

Sinds 20 maart is er bij elk overleg binnen beweging.net Vlaams-Brabant één terugkerende vraag: “Hoe is het met Roland?”. Roland Verbeek is al jaar en dag de voorzitter van de Raad van Bestuur van beweging.net Vlaams-Brabant. Onze steun en toeverlaat, ons geheugen, onze netwerker.

Met stip op één wil Roland graag benadrukken dat dit artikel niet op zijn vraag is, zo nederig is hij wel. Dit artikel komt er op onze vraag, de stafmedewerkers, de stuurgroep en de vele vrijwilligers van beweging.net. We willen graag het verhaal vertellen van onze voorzitter. Wekenlang hebben we bang meegeleefd met hem en zijn naasten. Want Roland had vlak na de lockdown light het coronavirus te pakken. Of beter gezegd het coronavirus had hem te pakken, en nog stevig ook.

Een griepje

Even terug in de tijd. Roland is een zeer geëngageerd man, hij zit in tal van organisaties, helpt graag waar hij kan en gaat bijgevolg veel naar vergaderingen. Zo ook in de tweede week van maart. Alles zoals normaal, door de dag en ’s avonds vergaderingen her en der. Maar die derde week voelt Roland zich niet lekker. Hij zegt er zelfs een afspraak voor af. “In het begin van de week voelde ik dat de griep op kwam”, vertelt Roland aan de telefoon. “maar op het eind van de week hebben mijn vrouw en mijn dochter me met 41graden koorts - weliswaar na overleg met de huisarts - naar de spoed van Gasthuisberg (GHB) in Leuven gebracht.”

26 dagen

Vanaf dan gaat het licht even uit voor Roland. Hij wordt in een kunstmatige coma gebracht om zo zijn longen voldoende energie te geven om te genezen, net als heel zijn lichaam om te vechten tegen het virus. 26 dagen zal Roland op intensieve zorgen liggen, waarvan meer dan de helft in een kunstmatige coma. 26 dagen onwetendheid, 26 dagen bang afwachten. Roland herinnert zich van heel die periode niets, een zwart gat. Wij, de stafmedewerkers van beweging.net, werden op de hoogte gehouden door Rolands dochter en die berichten gingen van hoop tot “nog geen nieuws”. Het was een echte rollercoaster.

"Het overkomt je en ik probeer er het beste van te maken. "

Het kan kantelen

Nu achteraf heeft hij gehoord hoe hij eraantoe was. En dat was allesbehalve bemoedigend. “De dokters in GHB hebben 2 keer naar mijn vrouw gebeld met de boodschap “het kan kantelen”., vertelt Roland. “Wat een zeer mooie uitdrukking is voor “het is kantje boordje”. Ook heb ik een longontsteking en een bacteriële infectie opgelopen, en heb ik nierdialyse gehad. Het zag er allesbehalve gunstig uit voor mij.”

Pasen

Op 10 april werd Roland van de kunstmatige beademing gehaald omdat de zuurstofopname in zijn bloed beter was. Enkele dagen later op Pasen kregen wij het verlossende bericht in onze werk-WhatsApp-groep: Vrolijk Pasen aan jullie! Heb net bericht gekregen dat Roland sinds vandaag rechtop zit in de zetel maar nog geen besef heeft wat er is gebeurd of waar hij is...maar wakker is hij dus wel nu. Wat uiteraard op zich goed nieuws is.

Revalidatie

Dan verhuist Roland van de Intensieve Zorgen naar een gespecialiseerde coronaverpleegafdeling. Waar hij de eerste dagen nog wat verward is en ook geen hap door zijn keel krijgt. Maar al snel komen zijn geheugen en concentratie terug. Hij mag dan ook vrij snel naar huis omdat hij de basisvaardigheden zoals zichzelf wassen, aankleden, wat stappen, kan. Op 30 april krijgt hij te horen dat hij naar huis mag. “Het eerste wat ik gedaan heb is mijn vrouw Nicole eens goed vastgepakt.”, zegt Roland. “Toen ik thuis was heb ik wat rondgelopen en mijn mails bekeken van alle organisaties waar ik in zat. Dan heb ik te veel willen doen en was ik uiteraard doodop.” Nu is het volop revalideren, 3 keer per week kine, elke week een bloedonderzoek en vooral op krachten komen. Ik hoop midden juli toch op krachten te zijn, want het is echt raar om te ervaren hoe dat virus je lichaam leegzuigt. Ik had geen spieren meer. Alles gaat goed nu, al gaat alles wat trager en moet ik regelmatig rusten. Maar gezien de situatie gaat het goed met me.Heel blij ben ik dat ik dit nog kan vertellen. Oprecht gelukkig dat ik nog leef. Uiteraard blijf ik niet bij de pakken zitten, ik wil vooruit, beweeg goed, pas mijn voeding aan, ben al mijn mails aan het lezen en zet me in voor al de organisaties waarin ik zit.”

Maatregelen

Roland volgt het coronanieuws op de voet. “De maatregelen vind ik allemaal terecht, het afstand houden, een mondmasker dragen. Alleen zouden ze iets milder moeten zijn wat het sociale contact betreft, zeker met je familie. Ik heb 2 weken op de gespecialiseerde afdeling gelegen zonder bezoek, wel met videobellen, maar dat gebrek aan sociaal contact vreet echt aan je. Ik vind het onverantwoord dat sommigen de regels aan hun laars lappen en bv BBQ’s organiseren. Solidariteit is meer dan ooit op zijn plaats hier.”

Roland wil graag nog iedereen bedanken die aan hem gedacht heeft of zijn/haar steun betuigt heeft. Al zijn kennissen, vrienden, buren, mensen van beweging.net, organisaties waar hij bij is, maar vooral zijn familie.

Heel veel steun aan diegene die nu nog vechten, een geliefde verloren hebben,...