De uitzichtloze situatie in Gaza is onhoudbaar en vraagt om onmiddellijke actie. Vorige week bracht VRT NWS beelden die een schokkend beeld schetsen van de honger en menselijke ontberingen waarmee de Palestijnse bevolking geconfronteerd wordt. Het weigeren van Israël sinds twee maanden om voedsel, water en medicijnen toe te laten, onder het voorwendsel van controle om te voorkomen dat hulp bij Hamas terechtkomt, leidt tot een humanitaire crisis van ongekende proporties. Het uithongeren van een volledige bevolking lijkt te worden gebruikt als een wapen, zonder dat Israël enige serieuze inspanning levert voor een menswaardig staakt-het-vuren of een duurzame oplossing.
Geconcentreerd leven in kampen
Op 4 mei kondigde de Israëlische premier Benjamin Netanyahu een nieuw offensief aan, waarbij tienduizenden reservisten worden gemobiliseerd en het grootste deel van Gaza wordt bezet. De 2 miljoen Gazanen worden gedwongen geconcentreerd te leven in kampen in het Zuidwesten van Gaza, afhankelijk van door Israël gecontroleerde infrastructuur. Deze verlamming van de essentiële voorzieningen en het gedwongen verdreven worden uit hun land, leiden tot een toekomst van armoede en zonder uitzicht op hervorming of verbetering.
Dit beleid valt niet los van de al jarenlange praktijk op de Westelijke Jordaanoever. De uitgebreide strategie van onderdrukking, verdrijving, verwoesting van infrastructuur en inpikken van gronden en waterbronnen wordt systematisch toegepast. Illegale kolonies worden gelegaliseerd, Palestijnse eigendommen worden gekaapt, en het Palestijnse grondgebied wordt versnipperd. De voortdurende blokkade en controle zorgen ervoor dat Palestijnen geen economische toekomst meer kunnen opbouwen.
Het duidelijkst is dat de Israëlische extreem-rechtse regering afwijkt van elk internationaal erkend pad naar vrede. Ze verwerpt de tweestatenoplossing en neemt op illegale wijze grond in, waarbij het Palestijnse volk het recht op een waardig leven wordt ontzegd. Deze koers wordt bovendien ondersteund door de nauwe banden met de VS – de levenslijn van de huidige Israëlische politiek.
Een dringende oproep tot Europese daadkracht en morele verantwoordelijkheid
Voor ons allemaal met een moreel kompas is het duidelijk dat er iets moet gebeuren. België, als lid van de Europese Unie, kan niet toekijken terwijl mensen in Gaza in steeds grotere humanitaire chaos verkeren. We eisen dat onze regering zich actief aansluit bij een coalitie van EU-lidstaten die zich inzetten voor diplomatieke druk op Israël. Diplomaten moeten worden geroepen, en Israël moet worden opgeroepen om onmiddellijk humanitaire hulp toe te laten via erkende en neutrale hulporganisaties zoals UNRWA, het Rode Kruis en de Rode Halve Maan. Het afwijken van deze aanpak door Israël een eigen bevoorradingsnetwerk te willen opzetten, is een gevaarlijke illusie die onnodig lijden zal blijven veroorzaken.
Een eerste cruciale stap is de erkenning van de Palestijnse staat. België moet zich aansluiten bij het initiatief van president Macron en andereEU-lidstaten die Palestijnse staten binnen de grenzen van 1967 willen erkennen. Parallel hieraan moeten we inzetten op het organiseren van een internationale, beveiligde humanitaire missie naar Gaza om de basisbehoeften te voorzien. Diplomatieke druk moet het grondgebied openen zodat hulp snel kan worden geleverd.
De enige duurzame weg uit deze humanitaire tragedie is het afdwingen van een staakt-het-vuren en het instellen van een VN-vredesmissie die de regio stabiliseert en een voorlopige besturing over Gaza op zich neemt. De vereiste internationale consensus kan niet worden bereikt zonder de actieve betrokkenheid en verantwoordelijkheid van ons land. Zwijgen of afwachten betekent medeplichtigheid aan het onrecht en de menselijke tragedies die zich voltrekken.
Het is tijd voor Europa om leiderschap te tonen. België moet haar stem laten horen en zich niet verschuilen achter onverschilligheid. Alleen door daadkracht en samenwerking kunnen we voorkomen dat de humanitaire crisis in Gaza verder escaleert. Wat op het spel staat, is niet alleen het lot van miljoenen mensen, maar ook onze gezamenlijke morele verplichting om op te komen voor mensenrechten en menselijke waardigheid.
Orry Van de Wauwer, directeur Pax Christi Vlaanderen
Luc Van Gorp, voorzitter Christelijke Mutualiteiten
Ann Vermorgen, voorzitter ACV
Peter Wouters, voorzitter Beweging.net
Lode Van Hecke, bisschop van Gent
