Een verontwaardigde vriend sprak me er afgelopen weekend over aan: de luie Ford-werknemers, de profiteurs. U hebt het waarschijnlijk ook gelezen in de krant: "Werknemers Ford Genk niet warm voor loopbaanbegeleiding."

Hoewel de Ford-fabriek eind dit jaar definitief sluit, zouden de meeste arbeiders nog niet bezig zijn met een nieuwe job. Hun belangstelling voor loopbaanbegeleiding zou zelfs verbijsterend gering zijn, aldus de VDAB. Politieke reacties lieten niet lang op zich wachten: "We kunnen het ons niet permitteren dat er een hele groep zich gaat installeren in de werkloosheid."
Dat betekent: terwijl de rest van de wereld die Ford-gasten aan een baan probeert te helpen, doen zij –een hele groep- niets. Alleen maar denken aan hun huidige job, en niet aan hun toekomst. Dat was de ondertoon van dit 'nieuws'.

Een rondvraag bij de begeleiders van de vakbonden vertelt toch wel een ander verhaal. Het 'nieuws' klopt niet. De stigmatisering van mensen die de klap van hun leven krijgen, is onfatsoenlijk. Er lopen wel degelijk verschillende loopbaanbegeleidingen. Er zijn werknemers die intussen al een opleiding volgen, op een wachtlijst voor opleidingen staan, of zelf zoeken naar een job, zonder loopbaanbegeleiding.

Trouwens, wie geen loopbaanbegeleiding volgt, installeert zich niet automatisch in de werkloosheid. Ook die maakt zich een half jaar voor hij werkloos wordt megazorgen om zijn toekomst. Loopbaanbegeleiding is bovendien geen heilige koe. Een goede loopbaanbegeleiding is geen garantie op een nieuwe job. Zo'n begeleiding helpt bij het bepalen van de eigen sterktes, zwaktes, interesses en professionele ambities, bij loopbaandoelen en een persoonlijk ontwikkelingsplan. Sommigen hebben dat niet nodig.
En ook met een loopbaanbegeleiding zullen de 6.000 werknemers die eind dit jaar werkloos worden, alsnog moeten zoeken naar een nieuwe job. Samen met 35.000 Limburgse werklozen die al op zoek zijn. Alle hulp zal welkom zijn.

Een parlementslid vroeg zich vorige week in publiek af waar hij naartoe moet als hij niet meer verkozen zou worden. Hoeveel parlementairen, die eind mei waarschijnlijk hun job verliezen, zouden intussen al een loopbaanbegeleiding aangevraagd hebben? Wij zullen maar geen conclusies trekken.

Carien Neven
Secretaris ACW-Limburg