In haar ochtendeditie citeert De Standaard een berekening van Deminor over de 'return on investment' van de christelijke arbeidersbeweging en Arco/Dexia.
Een aantal dingen worden daarbij op een hoopje gegooid en de indruk wordt gewekt dat tijdens en na de financiële crisis de christelijke arbeidersbeweging geld uit een 'zinkend schip' haalde. Dat beeld is manifest onjuist: de christelijke arbeidersbeweging heeft zelfs geïnvesteerd in de reddingspoging van Dexia, overtuigd door de belofte van de staatsgarantie voor de coöperanten. Met onder andere de teloorgang van de eigen bank BAC/BACOB en de vermelde 183 miljoen investeringen, is de rekening uiteraard alles behalve positief.
In De Standaard wordt onterecht gesuggereerd dat de christelijke arbeidersbeweging 400 miljoen euro uit een zinkend schip haalde. Dat is manifest onjuist. Meer nog, de christelijke arbeidersbeweging haalde 0 euro uit het 'zinkend schip' en heeft geïnvesteerd in een reddingspoging.
De geciteerde cijfers zijn een optelsom van bedragen uit het verleden en uit verschillende contexten. Het cijfer van 154 miljoen euro aan dividenden is correct, maar dat gaat over de periode vóór de financiële crisis. Dat geld werd via de werking geïnvesteerd in de maatschappij, via tal van projecten die ACW en de sociale organisties met vele vrijwilligers opzetten rond veilig verkeer, huisvesting, armoedebestrijding, ...
De christelijke arbeidersbeweging investeerde in de redding van Dexia, overtuigd door de belofte van de overheid dat de Arco-coöperanten onder het systeem van de staatsgarantie vergoed zouden worden.
We stellen nu vast dat de christelijke arbeidersbeweging en de Arco-spaarders speelbal zijn van een politiek spel, hoewel het nu net aan de politici is om beloftes na te komen die de regering en het Parlement in 2008 maakten en die alle politieke partijen (op Vlaams Belang na) maakten in aanloop naar de verkiezingen. Het is onbegrijpelijk dat alleen CD&V haar oorspronkelijke standpunt aanhoudt. De Arco-spaarders en de christelijke arbeidersbeweging willen duidelijkheid boven een politiek spel.
In een constructieve sfeer wil de christelijke arbeidersbeweging in het belang van de coöperanten aan elke oplossing meewerken. De coöperanten werden slachtoffer van een financiele crisis die niemand voorspelde en niemand kon voorspellen.
De christelijke arbeidersbeweging is ook slachtoffer van de val van Dexia, maar stelt het belang van de coöperanten voorop, ook al is de christelijke arbeidersbeweging meer geld verloren dan de oorspronkelijke investering. Het ACW werd een bedrijf in herstructurering, waarbij 100 personeelsleden de organisatie verlieten.
Het is onjuist om te stellen dat 154 miljoen euro 'gerecupereerd' zijn op een investering van 183 miljoen euro: de investering van 183 miljoen euro is verloren, net als de waarde van de eigen bank BAC/Bacob die in Dexia werd ingebracht.
Tot slot zijn veel vraagtekens te plaatsen bij de houding van Deminor, tegelijk leverancier van cijfers uit hun context én belanghebbende. Deminor vertegenwoordigt 800 van 800 000 coöperanten en houdt een wervingsactie. Opmerkelijk is dat "het hoge dividend voor Arcofin" er in de jaren '90 kwam net onder druk van Deminor.
{jcomments off}
