Van 29 februari tot 8 maart 2020 vindt de Week van de Vrijwilliger plaats. We zetten vrijwilligers dan extra in de bloemetjes gezet. Deze keer met de slogan: ‘Dank jij wel, vrijwilliger’. Lieven Van Belle, provinciaal secretaris beweging.net West-Vlaanderen, zegt ‘Merci’ en roept op om ook anderen actief dankjewel te zeggen!
INTERVIEWS Dominique coopman
Lieven Van Belle: ‘Vrijwilligers zijn bruggenbouwers"
Tijdens de Week van de vrijwilliger zetten beweging.net en haar partners het vrijwilligerswerk in de kijker.
“Vrijwilligers organiseren wandeltochten, ze doen huisbezoeken bij chronisch zieke mensen, ze baten een Fietsbieb uit, ze brengen vrouwen samen, ze komen op voor de rechten van collega-werknemers, ze bezorgen kansarme jongeren een aangenaam weekend... Ze doen dat omdat ze met hun inzet en talent, anderen gelukkig willen maken. Tegelijk maken ze, soms zonder dat te beseffen, heel wat diensten en activiteiten betaalbaar. We kunnen hen de bruggenbouwers van de samenleving noemen.”
De zorg voor organisaties
“Een beleid moet blijvend inzetten op een kader dat vrijwilligerswerk stimuleert. En dat gebeurt ook. Veel steden en gemeenten voorzien extra ondersteuning, materiaal en/of financieel. Die duwtjes zijn belangrijk.
Onder druk
Maar zorg voor vrijwilligers is ook zorg voor organisaties die met vrijwilligers werken. En daar loopt het mis. Het middenveld staat onder druk en de subsidiekraan wordt steeds verder dichtgedraaid. Waarom? We horen weinig rationele argumenten. Misschien omdat middenveldorganisaties ook stem geven aan mensen en groepen die dat zelf niet of minder kunnen. En daardoor als lastig worden gezien...
Vrijwilligers zijn onmisbaar. Zij mogen trots zijn en genieten! Hun verenigingen en organisaties ook.
Vrijwilligers, dank jij wel voor je inzet!
Caroline Missinne van Femma Lichtervelde
‘Vriendschap is de rode draad’
“Ik ben Caroline Missinne (65) uit Lichtervelde. Ik ben gehuwd met Rudi Pollet. Ik werkte 27 jaar als verkoopster in de voeding en 16 jaar als leefmoeder bij de dementerende bewoners van wzc t’Hof in Lichtervelde. Nu ben ik met pensioen.
“Vrijwilligerswerk kreeg ik met de paplepel mee. Mijn ma Irma was voorzitster van KAV-Lichtervelde, mijn pa Gaston Kajotter en actief bij kwb, ACW en OKRA. Ik ben als vrijwilliger actief bij Femma, bij de Oxfam-Wereldwinkel en als mantelzorger bij De Ploeg.
Voor Femma vorm ik samen met Marleen Declercq en Christine Cobbe een driekoppig team, dat samen met het DB het bestuur van Femma vormt. Pas getrouwd verliet ik de Chiro en werd lid van KAV, nu sinds 45 jaar. Bij Femma vind ik het nog altijd boeiend om samen met andere vrouwen iets te organiseren, te discussiëren, te delen, uitjes te doen, te koken, te naaien, te haken en te breien. Vriendschap is de rode draad die alles verbindt.”
Welkom
“Het is goed dat we als vrouwen één beweging vormen. Het is pas sinds 1948 dat vrouwen stemrecht hebben. Ze wilden onafhankelijk zijn, hun eigen ding doen... en dat nog steeds. Femma Lichtervelde richt zicht tot vrouwen van alle leeftijden, dus welkom.
Verder ben ik als vrijwilliger actief bij de Oxfam-Wereldwinkel, in de winkel en in de werkgroep cadeaudagen.
Dienstencentrum ‘De Ploeg’ sprak me aan bij de opstart van een groep rond mantelzorgers. Daar kwam mijn kennis in de zorg goed van pas. Ook daar vormen we een hechte groep.”
Jezelf ontplooiien
“Vrijwilliger zijn doet deugd. Het is een prima manier om bij te leren, je talenten te ontplooiien en nuttige ervaring op de doen. Vrijwilligerswerk maakt je rijker, gelukkiger en je krijgt er een pak vriendschap voor terug.”
Ellen Vandeplassche van KAJ Ooigem
‘Bij de KAJ ben ik opengebloeid.’
“Ik ben Ellen Vandeplassche en ben 20 jaar. Ik studeer verpleegkundige, zit in mijn tweede jaar. Mijn ouders zijn onlangs gescheiden en ik heb nog een broer en een zus. Met mij gaat het redelijk goed. Ik heb het heel druk met stage doen en met werken in het weekend.
Ik ben op mijn twaalfde in contact gekomen met de KAJ. Ik was toen heel stil en verlegen, maar naarmate ik meer naar de KAJ ging, heb ik mezelf gevonden en ben ik opengebloeid tot wie ik nu ben.
Na vijf jaar als KAJ-lid, kreeg ik de vraag of ik kernlid wou worden. Intussen ben ik hoofdverantwoordelijke, maar binnen de kern maken we geen onderscheid in taken, iedereen is gelijk.
Wat ik zo tof vind aan de KAJ en wat ons hoofddoel is, is dat we onze leden een tweede thuis kunnen bezorgen. Ze kunnen bij ons terecht als ze een probleem hebben, iets wat ze bijvoorbeeld thuis niet kwijt kunnen. Ik hoop ook dat ze - net als ik - hun eigen persoonlijkheid kunnen ontdekken.
Ik haal veel voldoening uit mijn inzet voor de KAJ en voor de gasten, ben blij als ik hen zie openbloeien. Je leert ook veel mensen kennen, waardoor je vriendenkring groeit. KAJ is top!”
Wouter Debaene van Welzijnsschakel Hooglede-Gits
Iedereen gelijke kansen
“Ik ben Wouter Debaene. Ik ben 37 jaar. Sinds 1 juni 2019 ben ik getrouwd met Liesbeth Vermeersch. We wonen in Hooglede. Ik werk sinds 2018 als stafmedewerker Ouderenzorg van de stad Gent, ondersteun er directie en diensten op vlak van meerjarenplanning, financiën en ICT.
Met mij gaat het goed. Ik ben gelukkig getrouwd. We zijn ons huisje aan het verbouwen en dat is best fijn.
Ik ben actief als vrijwilliger binnen de Welzijnsschakel van Hooglede-Gits, binnen de provinciale bewegingsgroep van Welzijnszorg en werk sporadisch mee aan bv. Broederlijk Delen en 11.11.11.
Welzijnsschakel Hooglede-Gits bestaat zes jaar. We organiseren 12 activiteiten per jaar. Er is een nieuwjaarsfeest en een zomeruitstap. Daarnaast komen we elke laatste vrijdag van de maand samen, voor een inhoudelijke activiteit (info zuinig energieverbruik, bezoek bibliotheek) of voor ontspanning (muziekbingo, bolletra, enz). Gemiddeld komer er zo’n 15 à 20 mensen af. We werken heel laagdrempelig, houden de deelnameprijs laag en halen mensen op.
Ik help bij de coördinatie en de praktische organisatie van activiteiten. Vroeger was ik actief bij t’Hope vzw in Roeselare, waar ik me ervan bewust werd dat lang niet iedereen dezelfde kansen kreeg. Dat is mijn drijfveer om me in Hooglede in te zetten. Wat me het meest plezier doet is te zien hoe anderen zich ontplooiien in hun engagement.
Julie Deconinck van KAJ Zwevegem
Elk woord komt uit het hart
“Ik ben Julie Deconinck. Ik ben 32 jaar. Ik groeide op in Zwevegem, heb twee zussen. Ik ben single en woon alleen.”
“Met mij gaat het goed. Vorig jaar was een moeilijk jaar, ik was toen werkzoekend. Na een stage van drie maand heb ik sinds 2 januari mijn eerste contract van onbepaalde duur. Ik werk nu deeltijds als hotelmedewerker in het Blue Woods Hotel in Deerlijk. Het is een leuke en gevarieerde job met een tof team.“
Voorbij mijn comfortzone
“Mijn oudste zus was eerst bij de KAJ. Ik volgde, was toen 13. Het was een grote stap, voorbij mijn eigen comfortzone. Bij de KAJ voelde ik mij wel op mijn gemak, ik kon er openbloeien en mijn grenzen verleggen. Ik leerde veel mensen kennen en kwam op plaatsen waar ik anders nooit zou komen. De KAJ geeft me een sterk gevoel van verbondenheid. Iets kunnen betekenen voor een ander, geeft me veel voldoening.”
Hoe is ‘t?
KAJ Zwevegem komt om de twee weken samen op vrijdagavond. We beginnen elke activiteit met ‘Oe is ‘t’. Jongeren (vanaf 12 jaar) kunnen er hun verhaal doen. In Zwevegem ben ik co-hoofdverantwoordelijke (samen met Lisa Van Landuyt). Andere kernleden zijn Michaël Desmet en Nikita Van Parys. Ik ben lid van de raad van bestuur van KAJ vzw (nationaal) en maak deel uit van een aantal werkgroepen. We werken rond waardig werk, echtscheiding, betaalbare school en gelijke kansen (gender, racisme). In 2016 zijn we met een aantal sleutelfiguren naar Peru geweest. Onze werkmethodiek is zien-oordelen-handelen (actie). Binnen KAJ kan je je verhaal en je kwetsuren delen.
Bij onze laatste actie rond echtscheiding zei iemand: ‘Ik maak dat ook mee en dat is echt ***. Ik haat de feestdagen en de familiefeesten. Ons ouders doen verder hé, maar wij moeten ons k’wee’nie hoe wringen om erin te passen. En dan is ’t nog geforceerd.’
Spreken voor een breed publiek vind ik moeilijk. Toch deed ik mijn verhaal rond precair werk in Peru. Een militant zei: ‘Elk woord van jou komt uit je hart.’ Wat een mooi compliment!”
Johan Vantieghem van De Spie Harelbeke
Een dankJijwel doet deugd
“Niet goed,” zegt Johan Vantiegem, als we hem vragen hoe het gaat? “Ik ben thuis, aangewezen op invaliditeit. Ik voel me niet goed omdat ik helse rugpijn heb.”
Johan is gehuwd met Leen Vancoppenolle en samen hebben ze twee kinderen: Chauny en Yary. Johan is één van de vrijwilligers van de Welzijnsschakel De Spie uit Harelbeke.De Spie is een vzw die zich inzet voor mensen in armoede van Groot-Harelbeke.
Johan V: “Elke dinsdag is er een ontmoetingsmoment in de gs9, op donderdagnamiddag kan men terecht voor een drank en een babbel, elke woensdag en vrijdagnamiddag is er huiswerkklas, en elke vrijdagavond voedselbedeling van brood, groenten en fruit.”
De gs9, afkorting van Gentsestraat 9, is een OCMW-project waar o.a. de sociale kruidenier, het buurtopbouwwerk en andere sociale diensten hun plek hebben.
Graag tussen de mensen
“We luisteren naar mensen, geven hen moed of raad, of lachen samen. Ik doe dit omdat ik graag onder mensen ben en omdat ik het leuk vind mensen te helpen. Het geeft voldoening, te zien hoe dankbaar ze zijn. Een welgemeende dankJIJwel van mensen doet geweldig veel deugd.”
Charka Dewaele van FemmaVie Sint-Eloois-Vijve
‘Bij Femma waarderen de leden wat je doet’
“Ik ben Charka Dewaele, 44 jaar en gehuwd. Ik woon in Sint-Eloois-Vijve. Ik heb twee dochters, van 16 en 13 jaar.
Ik werk voltijds als vroedvrouw in het ziekenhuis van Waregem. Ik heb onregelmatige uren. Ik ben gemeenteraadslid voor CD&V in Waregem en vrijwilliger bij FemmaVie Sint-Eloois-Vijve. Ik probeer een goed evenwicht te bewaren tussen gezin, werk en sociaal engagement.
Het verenigingsleven is niet weg te denken uit mijn leven. Zes jaar geleden was er bij Femma in Sint-Eloois-Vijve nood aan verjonging. Ik startte toen samen met drie anderen een jonge Femma-groep. Dat was een schot in de roos. Sinds dit jaar vormen we weer één groep. We hebben een nieuw 9-koppig bestuur en noemen ons FemmaVie. We hebben elke maand activiteit, zoals een lezing, sport, film, koken. Twee per maand is er een creataria, speciaal voor wie graag knutselt, breit, naait… En we gaan elke week wandelen en fietsen.
Vrijwilliger zijn
Vrijwilligerswerk is leuk. Je leert veel mensen kennen. Het helpt ont-stressen. Je leert bij. Het voorkomt sociaal isolement. Bij Femma appreciëren de leden wat je doet
