Op de foto zie je de vrijwilligers van het beschermcomité met Magda Biesemans (in het rood) en ook enkele vrijwilligers van de stuurgroep van het Bewegingspunt Leuven met de voorzitter Roland Verbeek (in het midden op de foto) en schepen Dirk Vansina.

Voor de 24ste keer reikte het Bewegingspunt Leuven de Prijs van de vrijwilliger uit op hun jaarlijks
trefmoment. Dit jaar viel de eer te beurt aan de 24 vrijwilligers van Leuven-Centraal. Meer bepaald
aan het Beschermcomité Leuven – dienst voor maatschappelijke re-integratie.

“Luisteren naar gevangenen. Luisteren en vooral niet oordelen, ze zijn immers al eens veroordeeld.” , zo omschrijft vrijwilligster Magda Biesemans van het Beschermcomité Leuven wat de 24 vrijwilligers in de gevangenis Leuven-Centraal doen.

Elke dag in de gevangenis
“Elke vrijwilliger heeft minstens drie gevangenen onder zijn of haar hoede. Altijd dezelfde. Ik heb er 10. Dat is vrij intensief, maar ik haal er veel voldoening uit.”, vertelt de kranige Magda. “Elke dag zit ik in de gevangenis, ook in het weekend. Sommige van de gevangenen werken tijdens de week en krijgen liever op zaterdag of zondag bezoek. Ons werk beperkt zich niet tot de gevangenis, we begeleiden ook gevangenen naar hun therapieën buiten de gevangenis.”

“Na mijn brugpensioen was ik op zoek naar een tijdsinvulling. Het sociale heeft altijd in mij gezeten, we waren pleegouders. Elke dag kijk ik op Leuven-Centraal, ik woon er nl tegenover. “Zouden ze daar niemand nodig hebben?” dacht ik bij mezelf. Zo ben ik vrijwilliger bij het Beschermcomité geworden. Twintig jaar later doe ik het nog steeds met dezelfde inzet. Dat zien we vaak bij vrijwilligers, eens het je gebeten heeft, wil je verder blijven doen. Je bent ook echt een meerwaarde, je bent vaak het enige bezoek dat ze nog hebben.”

Eenzaamheid
“Samen gaan we op weg met hen die in een ondraaglijke onzekerheid leven zonder enige transparantie. Met hen die verder moeten met de chronische pijn van diepe eenzaamheid en ingrijpende gebeurtenissen en met hen die taal-en communicatieproblemen hebben. Zo leert één van onze vrijwilligers gevangenen lezen en schrijven. De taalbarrière is niet altijd even evident, maar we vinden altijd wel een communicatietaal. De zeer uiteenlopende sociale en culturele achtergronden zijn ook niet te onderschatten. De meeste van onze vrijwilligers komen van de ene op de andere dag terecht in een wereld van misdaad en criminaliteit. Een wereld waar zij voor hun engagement weinig kennis van hadden.”

Mondjesmaat vertrouwen
“Onze begeleiding is zo oprecht, zo diep en intens, dat het voor beide partijen een meerwaarde is. Vertrouwen bouw je niet op één dag, vaak na enkele jaren horen we pas hun verhaal, mondjesmaat. Maar soms ook helemaal niet. Dat moet ook niet, ze mogen vertellen wat ze willen, wij luisteren. Die verhalen zijn niet altijd even gemakkelijk om alleen te dragen, soms vertel ik wel eens tegen mijn man Jan”. Maar er zijn ook dagen wanneer hij vraagt ‘hoe het is geweest?’ dat ik zeg “mag ik ook niets vertellen?”

Vrijwilliger?
Vrijwilliger in de gevangenis word je niet zo maar. Je wordt gescreend en je hebt er een vergunning voor nodig. Die wordt afgeleverd door het Directoraat-Generaal van de Strafinrichtingen van de FOD Justitie. De vrijwilligers zijn minstens 30 jaar oud, sterk gemotiveerd en kunnen luisteren. Vrijwilligers gaan langs bij de gevangenen voor een kort of langer gesprek. Deze gesprekken zijn de belangrijkste activiteit van het Beschermcomité. De mannelijke vrijwilligers bezoeken de gedetineerden op cel, de vrouwelijke vrijwilligers bezoeken hen in een kleine spreekkamer.

Wil je je ook inzetten voor de gevangenen van Leuven-Centraal, dan kan je meer informatie inwinnen bij Paul Laes - voorzitter van het Beschermcomité Leuven - of op 0495/254953