“Gewoon beginnen en het begint wel te bougeren.”

Zo’n 12.000 inwoners telt Strombeek-Bever, de deelgemeente van Grimbergen. De deelgemeente wordt van Grimbergen gescheiden door de R0 en de A12. Brussel ligt vlakbij. Dat is merkbaar in het straatbeeld. Een vrouw met hoofdoek steekt met haar kinderen over. De handelszaken zijn lang niet meer die van een typisch Vlaams dorp twintig jaar geleden. Recent ontstond ophef over de verhuis van het Grimbergs Turkse ontmoetingscentrum naar een andere locatie in Strombeek. De deelgemeente worstelt ogenschijnlijk met de snelle verandering in het straatbeeld.

In “Het Allemanslokaal “, vroeger een leegstaand lokaal in Sporthal J. Vertommen, wacht schepen Paul Hermans. Hij is verantwoordelijk voor integratie, diversiteit en gelijke kansen. De geknipte man voor een gesprek over de maatschappelijke veranderingen waar Strombeek volop doorgaat. Daar denkt hij zelf breder over. Hij bracht prompt jeugdwerker Nick Isella en buurtbewoner Manu Bulcke mee rond de tafel.

“Drie jaar geleden hadden we hier een problematiek van hangjongeren. Een aantal jonge gasten spraken af onder het afdak van het Cultureel Centrum . Daar hadden ze gratis internet en hun stek. Lawaai, afval en vandalisme zorgden voor overlast. Wanneer de politie langskwam, kregen ze de middelvinger. Het onveiligheidsgevoel in de buurt groeide.” Voor Paul was dit het signaal om het over een andere boeg te gooien. De gemeente investeerde in de aanwerving van een jeugdwerker. Een grote kost voor de gemeente maar noodzakelijk om aan de oorzaak iets te doen.

“Die gasten zijn au fond goed en willen hetzelfde als alle jongeren. Het eerste initiatief was dan ook samen te gaan sjotten op zondagmiddag. Erg eenvoudig.” steekt Nick van wal. “In de gesprekken met hen werd duidelijk dat ze geen plek hadden waar ze samen konden komen. Om die reden hebben we in de Sporthal een lokaal ter beschikking gesteld. De jongeren mochten hun lokaal zelf inrichten zolang ze het maar proper hielden. Zo halen we hen van straat en hebben ze nu hun eigen stek. We werkten samen een eenvoudig reglement uit; respect voor het lokaal, respect voor de buurt en buren, respect voor elkaar en de begeleider”

Het stopt niet bij een eigen plek alleen voor Nick. “We spreken hen aan om iets te doen. We vragen hen welke film of activiteit zij graag zouden zien in het Cultureel Centrum. Onlangs hebben ze hier nog een filmmarathon gedaan en bleven ze nadien slapen op het podium van het cultuurcentrum. Schitterend want het is niet de gewoonte in hun cultuur om te blijven slapen. Het evenement werd georganiseerd in samenwerking met de Grimbergse jeugdraad. Ook deze samenwerking is betekenis en opent weer nieuwe perspectieven.”

De eigen stek heeft jongeren geleerd verantwoordelijkheid te nemen. Vandaag gaan ze respectvoller om met elkaar én met de ruimte die ze ter beschikking krijgen. “Sommige van onze oudere jongeren komen van ver en hebben serieuze fouten gemaakt.” gaat Nick verder. “We zien dat de houding van die gasten sterk verbeterd is de voorbije jaren. Een aantal ontfermen zich nu zelfs over de jongere gasten. ‘Maak niet de fout die wij gemaakt hebben.’ Ze worden een positief rolmodel voor de jonge generaties.”

Paul beaamt: “Ook de politie merkt dat. Het aantal oproepen is sterk gedaald. Bovendien krijgen onze agenten nu een hand in plaats van de middelvinger. Onze wijkagent komt nu regelmatig langs voor een babbeltje. Problemen worden bespreekbaar. Het toont dat dialoog kan werken.”

In Strombeek kom je er niet om heen. De grens met Brussel verschuift met alle bijbehorende uitdagingen. Manu pikt als buurtbewoner in: “Vroeger was de grens duidelijk: het Koninklijk Paleis scheidde Brussel van de Vlaamse rand. Dat strookt niet meer met de realiteit. We kunnen niet meer vasthouden aan het Strombeek van 30 jaar geleden. Vandaag wonen in onze gemeente mensen met diverse afkomst en achtergrond. Ook voor mij was dat lange tijd een onwennige evolutie.”

De mannen zijn het erover eens. Samenleven in diversiteit is rode draad. Waar vroeger de nadruk lag op ‘ze moeten zich aanpassen’ ligt nu het accent op samenleven met wederzijds respect voor elkaar, voor het anders zijn. “Respect moet van twee kanten komen én dat kan enkel ontstaan door elkaar te ontmoeten. We kiezen resoluut die kaart hier.” aldus Paul.

“In mijn omgeving zag ik de verzuring toenemen. Op straat kreeg je minder en minder een goede dag. Ik vond dat spijtig. Toen las ik over Cultureghem dat in Strombeek een initiatief wilde opzetten. Ik stuurde een mailtje en zo is alles begonnen.”

Manu gaat verder: “Tussen de Rode Poortstraat en de Grotewinkellaan lag achter de sporthal een braakliggend terrein. Met dat grasveld wilden we iets doen. Vooraf overloop je alle hindernissen: hebben we vergunning nodig? Wie gaat dat onderhouden? Tot iemand gewoon de grasmaaier pakt en een voetbalveldje zichtbaar maait. Zo veranderde op twee uur tijd dat veld waar niemand kwam tot een plek waar jongeren kwamen sjotten. Gewoon beginnen en het begint te bougeren.”

Vandaag is deze plek omgedoopt tot GRNS Rode Poort. Het is een ontmoetingsplek geworden voor buren en sympathisanten die ruimte zoeken om hun initiatieven door te laten gaan. Niets moet, alles kan. Het terrein is altijd toegankelijk. “Iedereen is welkom. Voor een gewoon babbeltje of om samen iets te doen en organiseren. Het kan allemaal hier.”

Manu opent intussen de deur van één van de twee grote containers op het veld. Ze staan propvol materiaal voor elk type event: stoelen, tafels, borden, een friteuse, koelkasten, enz. De meest diverse vragen komen dan ook aanwaaien bij GRNS Rode Poort. Voetballen en speelruimte voor de kinderen, filmavonden in openlucht, verjaardagsfeestjes of buurtontmoetingen, het kan allemaal. Via het festival PeriFeria konden andere gemeenten kennis maken met GRNS. Onlangs kwamen ook Citizenne langs voor een micro-avontuur. Deze Brusselaars sloegen hun tenten voor een nachtje op rond een kampvuur. Een gezellige ontmoeting tussen Brusselaars en Strombekenaars was het gevolg.

Nick kwam met zijn jonge gasten ook al over de vloer. “Altijd wanneer je hier komt, leer je nieuwe mensen kennen. Iedere zondag is er nu een voetbalmatch. De spelers hebben een bonte mix met de meest uiteenlopende afkomsten en achtergronden.” In de toekomst wordt het initiatief nog breder open getrokken naar verenigingen uit Grimbergen. Paul is ervan overtuigd dat enkel samenwerken, bruggen bouwen en integraal werken het samenleven in de buurt op lange termijn ten goede komt. “We willen de positieve vibe die hier ontstaan is verder ondersteunen. Daarom werven we binnenkort een nieuwe buurtwerker aan.”

Manu besluit: “Elkeen vindt hier zijn plekje. Samen vormen al die initiatieven één grote ontmoetingsplek Mensen moeten hier beter weggaan dan ze gekomen zijn. Daar wil ik met plezier voort aan werken.”

Zelf op GRNS Rode Poort iets organiseren? Mail gerust: