Organisaties uit heel Europa ontmoeten elkaar regelmatig om ervaringen uit te wisselen, van elkaar te leren en om naar oplossingen te zoeken voor gezamenlijke problemen. Om te werken aan wederzijds begrip en sociale cohesie in een verenigd Europa.
Vorige week, op een Europees seminarie over de nieuwe Europese Sociale Dialoog tussen sociale partners, bleek nogmaals dat dit geen gemakkelijke oefening is. Zo ontspon zich tussen vertegenwoordigers van Noord- en Zuid-Europese organisaties een geanimeerde discussie over de voorwaarden voor welbehagen op het werk.
Terwijl bij ons de balans tussen werk, privé en goed leiderschap hoog scoren en het loon lager op de ladder staat, is het net omgekeerd in het Zuiden en Oosten van Europa. Daar is het hebben van werk -lees: een loon- primordiaal. De tweede plaats op de lijst is voor het nog steeds hebben van die job de volgende dag.
Begrijpelijk dat het zo moeilijk is om dezelfde Europese maatregelen overal tegelijk in te voeren.

Maar niet enkel daar knelt het Europese schoentje. Ook dichter bij huis dreigt het mis te lopen. Want ook in Vlaanderen zaait de Europese regelgeving verdeeldheid, maar wel niet tussen Noord en Zuid. De toenemende Europese regelgeving dringt langzaam door tot in ons Vlaams beleid, zoals bv. de Europese wetgeving rond overheidsopdrachten, of het Europees energiebeleid. Soms minder merkbaar, maar even ingrijpend, ook in onze organisaties, tot op onze werkvloeren.

Van de ingewikkelde General Data Protection Regulation (Algemene Verordening Gegevensbescherming), waaraan elke organisatie moet voldoen, tot opgelegde Europese wetten die zonder enige vorm van overleg bijvoorbeeld het organiseren van groepsreizen in strakke keurslijven dwingen. Die zijn vooral op maat van grotere bedrijven en organisaties geschreven, die mits wat schuiven en herschikken van personeel en middelen en via dure gespecialiseerde consultants zich in regel stellen.
Voor kleinere vzw’s, van onderuit opgestart met hulp van vele vrijwilligers, blijkt deze extra administratieve ‘vermoeilijking’ zo goed als onhaalbaar en onbetaalbaar.

Als we het nieuwe elan van burgerinitiatieven hier en overal in Europa meer kans willen geven, hebben we eigenlijk meer Europees maatwerk nodig.

Carien Neven
Secretaris beweging.net Limburg