Jong & werkzoekend

Jong zijn en werken: niet altijd vanzelfsprekend. Er zal méér nodig zijn dan de SALK-plannen die nu voorliggen, om onze werkloze jeugd aan werk te helpen. Visie sprak met Beerent, Ruben en Semi, werkzoekend in Limburg anno 2014.

Bio

Ik ben Beerent, 17 en woon in Waterschei. Ik volg een persoonlijk ontwikkelingstraject bij Groep INTRO vzw.
Ik ben Ruben, 26 jaar en woon in Eigenbilzen. Ondanks alle inspanningen werkloos sinds april 2012, ik was ook werkloos van juni 2009 tot september 2011.
Ik ben Semi, 21 en woon in Zutendaal. Al 1 jaar werkloos.

Cava?

Ruben: Ik ervaar het werkloos zijn op een negatieve manier. Hierdoor voel ik me nutteloos, afgesloten en slecht. Zeker omdat mijn oudere broer en kameraden wel werk hebben, zelfs vaste contracten.
Semi: Ik ben elektricien en zoek écht regelmatig werk bijvoorbeeld via interim. Ik wil het even benadrukken, want de meeste mensen in mijn omgeving geloven me niet meer. Ik zoek, maar het is gewoon héél moeilijk! Vroeger ging je een interimkantoor binnen en had je werk, nu zit ik met mijn handen in het haar. Ze beloven me véél maar er komt weinig van terecht.
Beerent: Bij Intro leer ik dingen die je moet kunnen om te werken, maar geen vak: ik leerde met gezag omgaan, opdrachten aanvaarden,... Ik vind dat ik al best veel stappen vooruit heb gezet. Gelukkig vindt mijn begeleider dat ook.

What's up?

Ruben: Er zijn twee grote problemen als ik solliciteer. Ofwel is mijn diploma niet hoog genoeg en denken ze, ondanks dat ik slaagde voor het toelatingsexamen, dat ik bijkomende opleidingen in een bedrijf niet aan kan. Of ik heb niet genoeg ervaring.
Semi: Ik doe echt mijn best, interimkantoren afgaan, websites in de gaten houden, zelfs bij vrienden of kennissen pols ik voor werk. Het is hopeloos. Ze vragen steeds nog méér ervaring, hoe kan ik ervaring opbouwen als NIEMAND me een kans geeft? Als ik al eens mag gaan werken dan zijn het maar contractjes van een week. Maar ik wil heel graag werken, een dagstructuur hebben, een inkomen, een zicht op een toekomst.

Reality

Semi: Dat interimkantoren bellen als ze echt werk hebben, dat ze me niet van het kastje naar de muur slingeren, dat ze eerlijk zijn. Ik wil het liefst dat bedrijven open gaan staan om rechtstreeks met jongeren te praten en ze dan zo aannemen. Dat ze zelf oordelen wie wat in hun mars heeft en niet via één of andere consulente achter een bureau.
Beerent: Mensen krijgen te weinig kansen. Volgens mij zit hier een stuk racisme.
Ruben: Het draait puur om cijfers en niet wat de persoon in kwestie wilt. Ze moeten meer kijken naar de persoon en een job vinden die echt bij hem of haar past en niet naar een job sturen waar je na een half jaar terug op straat staat en niet meer wordt opgevolgd.
Beerent: Als mensen met een jaarloon van 650.000 euro 50.000 euro minder zouden krijgen/nemen, dan kunnen er met die middelen heel wat projecten opgestart worden. Als een voetballer het wil doen met 1000 euro minder per maand, kunnen er met die "winst" heel wat jeugdhuizen en –werkingen gestart worden.

't Is de crisis...

Beerent: Als je aan het station een sigaret wil opsteken, dan is binnen de kortste keren jouw pakje leeg-gevraagd. Jongeren krijgen weinig zakgeld omdat het niet kan of ouders zelf nauwelijks of niet toekomen. En zelf weekendwerk vinden lukt niet
Siemen: Vrienden zijn getroffen door het Ford-gebeuren en die kijken nu plots anders aan tegen de personen die niet aan werk geraken. Ze snappen nu dat het niet makkelijk is.

Lichtpuntjes?

Beerent: Met de wereld gaat het stilaan achteruit. Alles wordt duurder en mensen verdienen relatief minder of zitten zonder werk. In een frituur geef je gemakkelijk tien euro per persoon uit terwijl je vijftien jaar geleden met heel de familie voor dit bedrag een friet kon steken. Maar als ik werk, dan wil ik mee investeren in een toekomst voor kinderen.
Ruben: Ik mag starten met "Score your goal" van ACV Bijblijven, Agora en KRC Genk. Jongeren starten binnen het half jaar een opleiding of met een duurzame job. Voor de rest heb ik niet echt goede initiatieven gezien. Maar eigenlijk ben ik voor mezelf nu positief.
Beerent: Het voetbalproject van Mustafa is schitterend. Via voetbal leerden we discipline, taal, omgaan met een baas,... Ook bij Groep INTRO vzw krijg ik de kans om te oefenen op gedrag dat soms toch nog beter kan. Mijn begeleider stoomt ons klaar voor de arbeidsmarkt, maar dan moeten we ook leren omgaan met vrijheden.

Het is aan ons!

Ruben: Netwerken is belangrijk vandaag de dag. Als we horen dat er ergens een job vrij komt, dan moet je ervoor zorgen dat je vriend of vriendin daar aan de slag raakt.
Semi: Jongeren zouden zich niet zo moeten laten doen. We krijgen allemaal wijzende vingers: die wil niet werken en die doet zijn best niet". Het is verschrikkelijk.

En voor de rest...

Semi: Ik vind dat politiekers iets moeten doen aan het systeem. Hoe is het zo ver kunnen komen? Waar zijn al die jobs die de VDAB heeft? Er moet geïnvesteerd worden in eerlijke kansen voor iedereen. Geef jongeren een kans om ervaring op te doen!
Beerent: Het is een verantwoordelijkheid van iedereen. Zowel van zij die 't voor 't zeggen hebben, de kinderen en jongeren zelf en de man in de straat.