Ward en Frans op de fiets voor Wereldsolidariteit

Op uitnodiging van Wereldsolidariteit fietste een groepje kwb’ers in april door Indonesië. Onderweg bezochten ze verschillende textielfabrieken. Met deze tocht vroegen ze aandacht voor de slechte werkomstandigheden in de textielindustrie. Ward Ceyssens van kwb Heusden en Frans Rooijmans van kwb Wijshagen fietsten mee.

Ward: “Eerst legden wij contact met vakbond KSBSI, partner van Wereldsolidariteit, en met Garteks, de textielafdeling ervan. Vrije vakbonden zijn nu toch al een 17-18 jaren toegelaten in Indonesië maar vakbondswerk ligt nog steeds erg moeilijk. De bedrijfsleiding is argwanend. Werknemers zijn soms bang en zien er niet altijd het nut van in. Het blijft pionieren. Zo werd het nationaal secretariaat van KSBSI enkele dagen na ons bezoek onder vuur genomen. Gelukkig zonder erg”.

Frans: “We probeerden een zicht te krijgen op de productie van sportkleren en -schoenen. In alle bedrijven werden we met veel honneurs onthaald. Arbeidstijden en loonbarema’s liggen vast voor een ganse regio. In de praktijk ging men er dikwijls heel ‘los’ mee om. En of nu de kleren die ze maken echt ‘schoon‘ waren? Kinderarbeid hebben we alvast niet gezien”.

Ward: “Bij KAJ kregen we in de regio Bandung andere verhalen te horen. Jongeren die protesteerden tegen overdreven werkuren, inclusief zaterdag- en soms zondag-werk, werden de deur gewezen. Hun namen staan op een zwarte lijst. Enkelen hebben dan zelf een piepklein bedrijfje voor t-shirts opgestart. Met dit ‘eerlijke’ product boksen ze op tegen de grote concurrenten in de buurt. Niet makkelijk. Maar ze houden taai vol”.

Frans: “We bezochten eveneens een bedrijf dat duidelijk op de terugweg was. De bestellingen voor gebreide truien voor volgende winter werden nu verwacht, maar men was ongerust. Het bedrijf was nu al afgeslankt van 2000 naar 400 werknemers. De bedrijfsleiding sprak van moordende concurrentie met textielbedrijven in andere landen. (Ik had de indruk dat men een beetje hoopvol keek naar ons...)”.

Ward: “Aan de kust bij Yogyakarta kwamen we in contact met enkele groepen van informele werkers en werksters die zich verenigd hebben: vissers en huispersoneel. Ze hebben weinig rechten en een slecht loon. Ze hebben ze al enkele keren hongerstakingen georganiseerd. Moedige vrouwen, scherp van geest”.

Frans: “We hebben ook een stukje door Java gefietst. Eén eiland, drie werelden: deze van de rijken en van de meer welstellende middenklasse, deze van de, veelal jonge, mensen die in bedrijven allerhande werken, en deze van de Javaanse boeren en plattelandsmensen... We kunnen nog een andere opdeling maken: tussen de formele en de grote informele sector... met vele plantrekkers. Een boeiend land, maar met nog heel wat ‘vakbondswerk’ voor de boeg”.

Frans en Ward komen graag spreken over Schone Kleren en vakbondswerk in Indonesië.

 Meer info: mail ...