Ik ben studente politieke wetenschappen in Parijs en beleefde de Franse presidentiële campagne vanuit het oogpunt van een jongere die slachtoffer was van een politie repressie tijdens een sociale beweging tegen de ‘werk wet’ (la loi travail). De door de staat uitgeroepen noodtoestand vergoelijkte het zwijgen opleggen van een maatschappelijke verontwaardiging met, tot dan toe, ongeziene harde middelen. Deze repressie momenten hebben een deel van de jongeren geradicaliseerd, en dit onder een regering die ‘links’ genoemd werd.
Deze politieke hypocrisie past ook binnen de huidige hertekening van het politieke Frankrijk, of het nu in de stemhokken is of verderop, binnen de strijd die zich ontwikkelt bij syndicale mobilisaties of bijeenkomsten van aanhangers. Deze Franse presidentiële verkiezingen bleken uitzonderlijk door de onzekerheid die ermee gepaard gaat, maar ook door het verloop van de kiescampagne, die meer weg heeft van een circus dan wel van een politiek debat.
DOWNLOAD
De straat, niet de polls
Gaëlle RoussigneLes enfants de la nasse
